Ολοκληρώνεται απόψε ο "όμιλος του θανάτου"

Ως "όμιλος του θανάτου" είχε χαρακτηριστεί από τον διεθνή τύπο ο 3ος όμιλος του Euro με Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Ρουμανία. Και όχι άδικα. Βέβαια ίσως κανείς να μην πίστευε πως μετά το πέρας της 2ης αγωνιστικής, η Ολλανδία θα έχει κατατροπώσει Ιταλούς και Γάλλους -κατά σειρά- και θα είχε καπαρώσει την 1η θέση, ενώ παράλληλα και η Ρουμανία θα είχε φρενάρει τα δύο μεγάλα φαβορί του ομίλου με ισάριθμες ισοπαλίες.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για την "3η πράξη" αυτού του "έργου" και συγκεκριμένα για το ματς των Ολλανδών με τους Ρουμάνους, αφού οι όποιες ελπίδες Ιταλών και Γάλλων, που την ίδια ώρα θα σφάζονται μεταξύ τους, εναπόκεινται στις ορέξεις της ομάδας του Φαν Μπάστεν.
Προσωπικά, αφού δηλώσω φανατικός οπαδός της Ιταλίας (και πικραμένος από τις δύο προηγούμενες εμφανίσεις), θα ήθελα να προχωρήσω στο ακόλουθο σχόλιο:
Ειλικρινά ΔΕΝ με ενδιαφέρει εάν οι "Οράνιε" κάτσουν να χάσουν από την ομάδα του Πιτούρκα. Τουναντίον, θα έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν από τη στιγμή που ΠΑΝΑΞΙΑ βρίσκονται στην 1η θέση του ομίλου μπροστά από τα δύο εκ των τριών φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου(σ.σ. η Γερμανία συμπληρώνει την τριάδα) τη στιγμή μάλιστα που έριξαν 3 στους παγκόσμιους πρωταθλητές και 4 στην "ομαδούλα" του Ντομενέκ! (τόσο ο Ντοναντόνι όσο και ο Ντομενέκ δε νομίζω ότι είναι άξιοι να κάθονται στους πάγκους τέτοιων ομάδων). Επομένως, σε περίπτωση που βγει κάποιος νικητής από τη μεγάλη μάχη και δεν αυτοκτονήσουν ξανά φέρνοντας ισοπαλία(!) και παράλληλα η Ρουμανία επικρατήσει της Ολλανδίας, ας μην βγει ο νικητής να διαμαρτυρηθεί για το τί και πώς. Ας κοιτάξει το γιατί και πώς η δική του ομάδα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο την τελευταία αγωνιστική και ενώ είχε ξεκινήσει ως φαβορί για την πρόκριση...