Badlands, Terrence Malick, 1973

 "Badlands", είναι ο τίτλος μίας πολύ όμορφης ταινίας, ενός road-movie απ' τα '70s και τον μεγάλο μάστορα του είδους, Τέρενς Μάλικ (Terrence Malick).
 Ο Malick δημιούργησε μια υπέροχη ταινία βασισμενη σε αληθινά γεγονότα.  Πιο συγκεκριμένα στην αληθινή ιστορία του Τσαρλς Σταρκγουέδερ, ενός παρανοϊκού που το 1958 κατηγορήθηκε για 11 ανθρωποκτονίες χωρίς κίνητρο, χωρίς λόγο...
 Ο σκηνοθέτης όμως δεν αποδίδει τα πράγματα ακριβώς όπως συνέβησαν καθώς προσθέτει αρκετά δικά του στοιχεία, αποδίδοντας εν τέλει μια εντελώς προσωπική του εκδοχή στην ιστορία του παρανοϊκού δολοφόνου.


Η υπόθεση της ταινίας:
Όταν ο πατέρας τής 15χρονης Χόλι δεν συναινεί στο δεσμό της με τον Κιτ, εκείνος τον σκοτώνει. Οι δυο νέοι φεύγουν από τη Νότια Ντακότα με προορισμό τη Μοντάνα, αλλά η απελπισμένη τους φυγή θα σημαδευτεί από σωρεία φόνων.

Όσο τραγικό αν ακούγεται από πρώτης ανάγνωσης, να δολοφονήσει δηλαδή εν ψυχρώ ένας νεαρός τον πατέρα τη φίλης του, επειδή ο τελευταίος... δεν συναινεί στο δεσμό τους(!!!), άλλο τόσο απλό, απλούστατο το κάνει να φαίνεται ο Κιτ και κατ' επέκταση ο Μάλικ που σκηνοθετεί αυτό τον εφιάλτη με τρομακτική ωμότητα.
Ο φόνος θα γίνει και οι δύο κατά τα άλλα συμπαθείς νεαροί πρωταγωνιστές θα ξεκινήσουν το ταξίδι της διαφυγής προς τη Μοντάνα, αφήνοντας πίσω τους έναν σωρό από πτώματα.


 Απ' τη μία πλευρά ο 25χρονος Κιτ (Martin Sheen) είναι οδοκαθαριστής και συχνά περηφανεύεται συγκρίνοντας εαυτόν με τον Τζέιμς Ντιν. Εκείνο όμως που θέλει περισσότερο από οτιδήποτε, εκείνο που λαχταράει πραγματικά είναι να βιώσει ο ίδιος αλλά και να δείξει στον κόσμο την "διαφορετικότητα" που πιστεύει ότι διαθέτει.
 Απ' την άλλη, η μόλις 15 ετών Χόλι (Sissy Spacek) δεν συμμετέχει σε όλο αυτό που έχει στήσει ο σύντροφός της. Ωστόσο, βιώνει την ένταση παρακολουθώντας αμμέτοχη τις πράξεις του, και εξάπτεται μέσα απ' αυτές. Μπορεί να μη συμμετέχει επί τη πράξει, συνενεί όμως με τη σκέψη της, μη κατανοώντας μέσα στην "αθωότητά" της το μέγεθος και τον αντίκτυπο των πράξεων του Κιτ. Μαζί του άλλωστε θα ταξιδέψει ταυτιζόμενη πλήρως με την αναζήτηση της διαφορετικότητάς του.

 Ακριβώς αυτό, την διαφορετικότητα του ατόμου, επισημαίνει ο Τέρενς Μάλικ, ο οποίος δε δείχνει να ενδιαφέρεται για τον αντίκτυπο που έχουν οι πράξεις του νεαρού ζευγαριού. Μάλιστα δεν εμπλέκει κανέναν άλλον στην ιστορία, παρά μόνο σκιαγραφεί αποκλειστικά τις προσωπικότητες των δύο παιδιών στην προσπάθεια που καταβάλουν να ακολουθήσουν το όνειρό τους, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το να... ξεχωρίσουν. Δύο παιδιά "άσημα" που θέλησαν να μείνουν στην ιστορία απλά με το να... ξεχωρίσουν. Ακόμη και στο τέλος, όταν συλληφθούν, ο Κιτ θα ρωτήσει γεμάτος αγωνία τον αστυνομικό, εάν το δικαστήριο που θα τους δικάσει θα λάβει υπόψην την "διαφορετικότητα" της προσωπικότητάς του! Υπέροχη σκηνή!
 Κάτι που θα πετύχαιναν (την πιστοποίηση της διαφορετικότητας) μονάχα μέσα από ένα δρόμο. Αυτόν του θανάτου (που φυσικά θα συνοδευόταν απ' την ανωνυμία). Κάτι που φυσικά γνώριζαν τα παιδιά, κάτι που αντιλαμβάνονταν όσο κυλούσε βασανιστικά ο χρόνος, όσο αυξανόταν το λουτρό αίματος, όσο όδευαν προς τον τελικό προορισμό τους.
 Κάπου εδώ, συναντάμε πολλά κοινά στοιχεία με την εκπληκτική ταινία, Μπόνι και Κλάιντ.


Και ο πολύ σημαντικός σκηνοθέτης, Terrence Malick, που εδώ υπογράφει τη δεύτερη ταινία του, ενώ συνολικά έκανε τέσσερα φιλμ σε διάρκεια 30 χρόνων(!), δεν κάνει μια συνηθισμένη ταινία απλώς για δύο φυγάδες, αλλά αντίθετα δημιουργεί μία υπέροχη, λυρική ταινία για τη βίαιη ενηλικίωση, όπου ο ίδιος μένει αμμέτοχος και δεν κρίνει το νεαρό ζευγάρι των δολοφόνων, αλλά βέβαια ούτε παίρνει το μέρος τους.


Μία πραγματικά πολύ όμορφη ταινία, απ' τις καλύτερες της δεκαετίας, που δυστυχώς δεν παίχτηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Κυκλοφορεί πάντως σε DVD.


Βαθμολογία: 8/10