Πρώτη ξανά η "Dream Team" μετά από 16 ολόκληρα χρόνια!

 16 ολόκληρα χρόνια πέρασαν απ' την τελευταία φορά που οι Αμερικανοί κατέκτησαν την πρώτη θέση σε Μουντομπάσκετ. Ήταν το μακρινό 1994 στον Καναδά, εντός έδρας ουσιαστικά, που οι ΗΠΑ πήραν το χρυσό μετάλλιο. Ακολούθησαν οι σερί αποτυχίες το 1998 (Αθήνα), 2002 (Ιντιανάπολις), 2006 (Ιαπωνία), για να φτάσουμε στο 2010 και το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, στο οποίο μπορεί να κατέβηκαν με τα «δεύτερα», αλλά αφενός ήταν πιο διαβασμένοι και αποφασισμένοι από ποτέ, αφετέρου αυτά τα «δεύτερα» είναι η "Dream Team", με εξαίρεση τον 34χρονο Μπίλαπς και ίσως τον Όντομ, των επόμενων διοργανώσεων!

 Οι Αμερικανοί που πήγαν στην Τουρκία δίνοντας όρκο ότι θα επιστρέψουν πίσω μόνο με το χρυσό μετάλλιο, δεν έπαψαν μέχρι και την έναρξη του Μουντομπάσκετ να δηλώνουν πόσο πολύ θέλουν αυτή τη διάκριση. Και αυτή τη φορά δεν έμειναν στα λόγια. Απ' το πρώτο ματς του ομίλου μέχρι και τον μεγάλο τελικό απέναντι στους διοργανωτές, οι ΗΠΑ παρουσιάστηκαν εξαιρετικά σοβαροί και πειθαρχημένοι, έπαιξαν τρομερή άμυνα και δεν επέτρεψαν σε κανέναν, πλην της Βραζιλίας, να τους αμφισβητήσουν. Έκαναν το 9/9 και πήραν πανάξια την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο, που τόσα πολλά σήμαινε γι αυτούς.

 Στον τελικό η Τουρκία, που έφτασε μέχρι το τέλος δίκαια αγωνιστικά, αλλά εμφανώς ευνοημένη απ' το βατό πρόγραμμα, άντεξε μόνο για ένα δεκάλεπτο, όταν και βρισκόταν πίσω στο σκορ με 5 πόντους (17-22). Το ημίχρονο έληξε με 10 πόντους διαφορά, 32-42 για τις ΗΠΑ, σκορ που πολύ δύσκολα έως απίθανα θα μπορούσε να γυρίσει. Με τη δέουσα σοβαρότητα οι Αμερικανοί αύξησαν κι άλλο τη διαφορά και τελείωσαν πολύ νωρίς τον τελικό, πράγμα που επέτρεψε στον μάστορα αυτής της επιτυχίας, τον προπονητή Μάικ Σιζέσφκι να βάλει στο παρκέ και τα νέα παιδιά που δεν είχαν χρόνο συμμετοχής. Το τελικό 64-81 δίνει μία πανάξια πρωτιά στην καλύτερη, πιο ποιοτική και πιο αθλητική ομάδα του τουρνουά και μία άκρως τιμητική θέση στους διοργανωτές.
 Πρώτος σκόρερ και MVP του τελικού αλλά και όλου του Mundobasket ο σπουδαίος Κέβιν Ντουράντ.

 Οι συνθέσεις και οι πόντοι του τελικού:

 Τα δεκάλεπτα: 17-22, 32-42, 48-61, 64-81.
 
 Τουρκία (Τάνιεβιτς): Ακιόλ, Γκιουλέρ, Ερμίς, Ονάν 7, Ιλιασόβα 7 (0/3τρίπ., 11ρ.), Ερντέν 9, Τουντσερί 7 (1τρίπ., 5ασ.), Σαβάς 3, Γκονλούμ 4 (6ρ.), Αρσλάν 6 (2/5τρίπ.), Ασίκ 5, Τούρκογλου 16 (1/4δίπ., 4/4τρίπ., 2/2β., 7ρ.).
 
 ΗΠΑ (Σιζέφσκι): Μπίλαπς 4 (0/5τρίπ.), Ντουράντ 28 (3/4δίπ., 7/13τρίπ., 1/2β., 5ρ.), Ρόουζ 8 (0/3τρίπ., 6ασ.), Γουέστμπρουκ 13 (2τρίπ., 6ρ.). Γκέι 6, Ιγκουοντάλα 4 (5ρ.), Γκρέιντζερ, Κάρι 3 (1), Γκόρντον (0/4τρίπ.). Λαβ, Όντομ 15 (6/8δίπ., 1/1τρίπ., 11ρ.), Τσάντλερ.


 * Την 3η θέση και το χάλκινο μετάλλιο πήρε πανάξια η Λιθουανία, κερδίζοντας στον μικρό τελικό με 99-88 τη Σερβία, που δεν ξεπέρασε το σοκ του αποκλεισμού απ' τους Τούρκους ξεσπώντας μάλιστα κατά της διαιτησίας.

 Οι συνθέσεις και οι πόντοι του μικρού τελικού:

 Τα δεκάλεπτα: 22-23, 38-48, 54-72, 88-99.

 
 Σερβία (Ίβκοβιτς): Τεόντοσιτς 9 (3/5 διπ., 1/4 τριπ., 4 ασίστ), Τέπιτς 7 (2/2 β., 1/1 διπ., 1/1 τριπ.), Ράσιτς 8 (2/6 τριπ., 10 ασίστ), Πάουνιτς 6, Μπιέλιτσα 2, Μάρκοβιτς 3, Σαβάνοβιτς 10, Κέσελι 12 (3/3 διπ., 2/3 τριπ.), Κρστιτς 5 (8 ριμπ.), Πέροβιτς, Βελίτσκοβιτς 18 (8/13 διπ.), Μάτσβαν 8.
 
 Λιθουανία (Κεμζούρα): Σειμπούτις 2, Καλνιέτις 14 (3/6 τριπ.), Ματσιούλις 3 (1/2 τριπ.), Πότσιους 12 (1/2 τριπ.), Ντελινινκάιτις 4, Γιασάιτις 14 (2/3 τριπ., 10 ριμπ.), Κλέιζα 33 (4/4 β., 7/11 διπ., 5/7 τριπ., 4 ασίστ, 7 ριμπ.), Κλιμαβίτσιους, Γιανκούνας 15, Γιαβτόκας 2.


 * Σίγουρα πάντως αυτή η ομάδα των ΗΠΑ δεν τρόμαξε. Κι ας έλεγε ο ανεκδιήγητος Χατζηγεωργίου (δεν μπορούσαν να βάλουν κανάν ωραίο σπήκερ στον τελικό) τα δικά του. Αν η Αργεντινή είχε Τζινόμπιλι, Νοτσιόνι, η Λιθουανία Σισκάουσκας, Καουκένας, Σάρας, η Ισπανία Γκαζόλ, Καλντερόν και εμείς προπονητή και καλό κλίμα, θα βλέπαμε μία τελείως διαφορετική διοργάνωση και οπωσδήποτε πιο ανταγωνιστικούς αντιπάλους της "Dream Team".