Αντιγραφή από sport24.gr:
Οι Dallas Mavericks έφεραν εις πέρας την αποστολή τους που δεν ήταν άλλη από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αφού κέρδισαν στο 6ο παιχνίδι των τελικών τους Miami Heat με 105–95 .
“We are a team on a mission”, είχαν πει κατά τη διάρκεια των playoffs τόσο ο Rick Carlisle όσο και ο Dirk Nowitzki στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα σε όλους τους αντιπάλους τους. Η αποστολή αυτή ολοκληρώθηκε λοιπόν με επιτυχία στο Miami, όπου οι Mavericks πανηγύρισαν την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος της ιστορίας τους παίρνοντας ταυτόχρονα ρεβάνς από τους Heat για την ήττα στους τελικούς του 2006 κερδίζοντας μάλιστα τη σειρά με το ίδιο σκορ (4-2).
Σε μία βραδιά όπου ο ηγέτης τους έμεινε σε ρηχά νερά (21 πόντοι με 9/27 σουτ) στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης οι Mavs πραγματοποίησαν εμφάνιση πρωταθλητών με μεγάλους πρωταγωνιστές τον Jason Terry και τον JJ Barea και δεν άφησαν το Miami να σκεφτεί καν πως μπορεί να στείλει τη σειρά σε 7ο αγώνα.
Γνωρίζοντας πως σε περίπτωση ήττας το πρωτάθλημα θα καταλήξει στα χέρια των παικτών του Rick Carlisle οι Heat μπήκαν αποφασισμένοι στο παρκέ και προηγήθηκαν πολύ γρήγορα με 18-11.
Οι Mavericks από την άλλη όχι μόνο δεν πτοήθηκαν, αλλά μέχρι τη λήξη της πρώτης περιόδου είχαν καταφέρει να περάσουν μπροστά στο σκορ και να πάρουν διαφορά οκτώ πόντων (32-24).
Μάλιστα το προβάδισμα τους έφτασε μέχρι το +12 (42-28). Το Miami ταρακουνήθηκε για τα καλά και κάπου εκεί άρχισε να ξυπνάει. Μέσα σε λίγα λεπτά η ομάδα του Erick Spoelstra έτρεψε ένα σερί 14-0 και με το τρίποντο του Eddie House πέρασε μπροστά 42-40.
Η ένταση ήταν φανερή και στις δυο πλευρές και έτσι η αψιμαχία του Tyson Chandler με τον Mario Chalmers στο κέντρο του γηπέδου στα μισά του δεύτερου δωδεκάλεπτου παραλίγο να προκαλέσει γενική σύρραξη. Τα… σπασμένα τελικά πλήρωσε ο πλέι μέικερ του Miami μαζί με τον Udonis Haslem και τον DeShawn Stevenson οι οποίοι μπλέχτηκαν στον καυγά και δέχτηκαν από μία τεχνική ποινή.
Η μικρή διακοπή της αναμέτρησης για να ηρεμήσουν τα πνεύματα ευνόησε το Dallas, αφού έκοψε τον ρυθμό των Heat. Με τον Jason Terry να φτάνει τους 19 πόντους οι Mavs ανέκτησαν το προβάδισμα και πήγαν στα αποδυτήρια μπροστά στο σκορ με 53-51.
Την ίδια στιγμή που οι Mavericks εκτελούσαν χωρίς οίκτο πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (είχαν 10/20 στις τρεις πρώτες περιόδους) το Miami δεν μπορούσε να βρει το δρόμο προς το καλάθι τους ούτε από τη γραμμή των βολών (15/26 στο ίδιο διάστημα) και κάπως έτσι η διαφορά έφτασε τους εννιά πόντους (81-72).
Μπαίνοντας στην τελευταία περίοδο οι Heat έδειχναν σαν να είναι υπνωτισμένοι. Αντίθετα το Dallas ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Με τους Terry και Barea μαζί στο παρκέ έλεγξε πλήρως τον ρυθμό και με κάθε καλάθι τους έκανε ένα ακόμα βήμα προς τη νίκη και την κατάκτηση του πρωταθλήματος, καθώς έφτασε να προηγείται με 89-77 οκτώ λεπτά πριν από το τέλος του παιχνιδιού.
Από εκεί και πέρα το μόνο που είχαν να κάνουν οι παίκτες του Rick Carlisle ήταν να περιμένουν υπομονετικά να περάσει ο χρόνος (φρόντισε γι' αυτό ο Nowitzki με τους 10 πόντους του) για να πανηγυρίσουν τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της ομάδας τους με το φωτεινό πίνακα της American Airlines Arena να αναγράφει το υπέρ τους τελικό σκορ 105-95.
Τα δωδεκάλεπτα: 27-32, 51-53, 72-81, 95-105.
Οι συνθέσεις και οι πόντοι του 6ου τελικού:
ΜΑΪΑΜΙ (Σπόλστρα): Γουέιντ 23 (10/12β., 6/12σ., 8ασ.), Μπίμπι 2, Αντονι 2, Τζέιμς 17 (1/2β., 8/19σ., 10ρ., 10ασ.), Μπος 19 (7/9β., 6/12δ., 10ρ.) – Χάσλεμ 10, Τσάλμερς 15 (4/6τρ.), Μίλερ 9, Χάουαρντ 6, Χάουζ.
ΝΤΑΛΑΣ (Καρλάιλ): Κιντ 7 (7ασ.), Μπαρέα 15 (5ασ.), Τσάντλερ 5 (8ρ.), Μάριον 12 (8ρ.), Νοβίτσκι 19 (8/26σ., 9ρ.) – Τέρι 27 (11/16σ.), Στίβενσον 9 (3/3τρ.), Κάρντιναλ 3, Μαϊνμί 4.
* Συγχαρητήρια στον τεράστιο Ντιρκ Νοβίτσκι, άξιζε ένα πρωτάθλημα, όπως επίσης και ο Πέτζα κι ας μην έπαιζε πολύ!
* Αυτοί οι αστείοι Heat ήθελαν το δαχτυλίδι;; Και που έφτασαν στον τελικό πολύ τους ήταν. Ας όψονται οι γερασμένοι Celtics, που δεν κατάφεραν να τους σταματήσουν. Όσο για τον LeBron James, ΘΑ γίνει μεγάλος παίκτης όταν σταματήσει να βάζει 30 και 40 πόντους στην «αδιάφορη» regular seazon και τους βάζει όταν η μπάλα «καίει», στα πραγματικά δύσκολα. Μέχρι τότε...
* Ελπίζω και εύχομαι πάντως, του χρόνου να επιστρέψει η Βοστόνη στον τελικό!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου