Μπάγερν Μονάχου - Ίντερ είναι το ζευγάρι του μεγάλου τελικού του Champions League στις 22 Μαΐου στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Μαδρίτης. Γερμανοί και Ιταλοί επιβεβαίωσαν τον χαρακτήρα του φαβορί που αποκόμισαν στα πρώτα ματς και πανεύκολα οι πρώτοι, με την ψυχή στο στόμα οι δεύτεροι πανηγύρισαν την μεγάλη πρόκριση και έκλεισαν ραντεβού για την κούπα.
Η Μπάγερν θεωρητικά είχε εύκολο έργο μετά το 1-0 επί της Λυών στο Μόναχο. Οι Γάλλοι αν και είχαν αποκλείσει νωρίτερα τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης νομίζω πως ήταν η «παραφωνία» των ημιτελικών. Καμία σχέση με την ομαδάρα προ 4-5 ετών που όλοι μας απολαύσαμε και είχαμε πιστεί, λιγότερο ή περισσότερο ότι ήταν ικανή να φτάσει ψηλά. Δεν τα κατάφερε τότε και το έκανε φέτος, χρόνια μετά, αλλά πολύ αποδυναμωμένη από τότε..
Η Μπάγερν δεν επαναπαύθηκε στο 1-0 του πρώτου ματς. Πήγε στο Ζερλάν για να σκοράρει και να τελειώσει έτσι την υπόθεση. Το πέτυχε, και μάλιστα νωρίς, για να ακολουθήσει η κατάρρευση των γηπεδούχων και ακόμη 2 γκολ από τον Όλιτς, που με εντυπωσιακό χατ-τρικ έστειλε τους Βαυαρούς στον τελικό. Πάντως για μένα ούτε η Μπάγερν έκανε κάτι φοβερό για να αξίζει έναν τελικο. Θυμίζω στα γρήγορα την πορεία της: 2 ήττες στον όμιλο από Μπορντώ, πέρασε όμως σε βάρος του «πτώματος» της Γιούβε. Στα νοκ άουτ πέρασε τη Φιορετίνα με νίκη - ήττα (2-1, 2-3) και τη Γιουνάιτετ με ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, και την ηλίθια αποβολή του Ράφαελ.
Ωστόσο, αφενός μετράνε τα αποτελέσματα, αφετέρου νομίζω ότι δίκαια κατάφεραν οι Γερμανοί να φτάσουν μέχρι την πηγή. Το αν θα πιουν και το νερό, απομένει να το δούμε σε 22 βράδια από σήμερα.
Απέναντι στην Μπάγερν Μ.του Λουίς Φαν Γκάαλ θα βρεθεί η Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο. Η Ίντερ που πραγματοποίησε σαφώς καλύτερη πορεία από την Μπάγερν. Στον εύκολο όμιλό της πέρασε μαζί με την Μπάρτσα αφήνοντας πίσω Ντιναμό Κιέβου και Ρουμπίν Καζάν, ενώ στα νοκ άουτ απέκλεισε με 2 νίκες την Τσέλσι, το ίδιο έκανε και με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, για να φτάσει προχθές να πανηγυρίσει μέσα στο Κάμπ Νόου την μεγάλη πρόκριση επί της «διαστημικής» Μπαρτσελόνα.
Πολλοί φέρθηκαν κατά Μουρίνιο για το προχθεσινό αντιποδόσφαιρο, με το οποίο πέτυχε τον στόχο του αλλά αηδίασε τον φίλαθλο κόσμο. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Βέβαια, Ίντερ δεν είμαι και δεν ξέρω πως θα ένιωθα αν δική μου ομάδα (μεγάλη) έπαιρνε έτσι πρόκριση, όμως σαν Ιταλόφιλος μετά από πολλά χρόνια ικανοποιήθηκα με την αμυντική λειτουργία ιταλικής ομάδας. Με την Ρόμα να βάζει αλλά και να τρώει πολλά, τη Γιουβέντους να διανύει, απλά, μία από τις χειρότερες χρονιές της ιστορίας της και τη Μίλαν να θέλει γενική επανασύνταξη, η Ίντερ και ο Μουρίνιο επαναφέρουν στο προσκήνιο τη χαμένη αίγλη των Ιταλών. Με άμυνα συμπαγή, και συγκεκριμένα τους Καμπιάσο, Λούσιο, Κίβου, Ζανέτι, Μαϊκόν να παίζουν «σκυλιασμένα» και να «δαγκώνουν» τους Καταλανούς κάθε φορά που πλησίαζαν την περιοχή του Ζούλιο Σέζαρ (ίσως ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο, μαζί με Φαν ντερ Σάαρ και μετά Τσεχ), με τα επιθετικά -μεγάλα- ατού της Μπάρτσα να εξαφανίζονται -όπως και στο Μιλάνο-. Η αποβολή έπαιξε ρόλο για περισσότερο σφιχτή άμυνα, αλλά οι προθέσεις του Πορτογάλου τεχνικού ήταν ξεκάθαρες από την αρχή. Ταμπουρωμένοι πίσω και με οδηγό το 3-1 πάμε για την πρόκριση.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λοιπόν και ακόμη κι αν η Ίντερ παρουσίασε πρόσωπο μικρής ομάδας, ας πούμε κι ένα μπράβο στους Ιταλούς. Όχι γιατί μας χάλασαν τη βραδιά, αφαιρώντας μας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε έναν μεγάλο ημιτελικό (όπως ήταν ο πρώτος), αλλά επειδή αυτό που έκαναν το έκαναν με πολύ μεγάλη μαεστρία. Γιατί μην ξεχνάμε, πως ωραίο είναι το επιθετικό ακι θεαματικό ποδόσφαιρο, αλλά κάθε πράγμα έχει δύο όψεις.
Και στο ποδόσφαιρο, η μία όψη λέει ότι για να κερδίσεις πρέπει να βάλεις περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο, και η άλλη όψη λέει ότι πρέπει να φας λιγότερα...
Έτσι είναι ρε παιδιά. Η Ίντερ έπαιξε μπαλάρα στο Μιλάνο και έκανε μία επική ανατροπή επί της Μπάρτσα και στη ρεβάνς υπεραμύνθηκε εκπληκτικά το 3-1.
* Μπάγερν Μονάχου - Ίντερ λοιπόν και ο τελικός στις 22 Μαΐου αναμένεται εντυπωσιακός, όπως άλλωστε είναι οι περισσότεροι τελικοί μεγάλης διοργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου