Fight Club, David Fincher, 1999

 Μία πολύ καλή ταινία από τον David Fincher (Se7en, The Game, Panic Room, Zodiac) και το 1999.
 Κατά πολλούς, ότι σπουδαιότερο έχει υπογράψει ο σημαντικός αυτός Αμερικανός σκηνοθέτης, ο οποίος βέβαια σκηνοθέτησε λίγες ταινίες συγκριτικά με τα μουσικά βίντεο που γύρισε κατά κόρον!

 Η υπόθεση της ταινίας, γνωστή:
Ένας νεαρός γιάπης, που υποφέρει από επίμονες αϋπνίες, γνωρίζεται με τον εκκεντρικό Tyler Durden. Ιδρύουν το Fight Club, μια λέσχη στην οποία για να γίνει κάποιος δεκτός ως μέλος, πρέπει να λάβει μέρος σε αγώνες πυγμαχίας με γυμνά χέρια και να αναπτύξει μια στενή, ιδιόμορφη σχέση με τον πόνο.

 Ο David Fincher λοιπόν σκηνοθετεί μαεστρικά, με υπέροχο στυλ. Μεγάλο ατού του "Fight Club" η σκηνοθεσία!
  Αλλά φυσικά δε μένει εκεί. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης (απλά) καταφέρνει χρησιμοποιώντας τις -αποδεδειγμένα μεγάλες- δυνατότητες που διαθέτει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το εξαιρετικό σενάριο που έχει στα χέρια του και που ανήκει στον Chuck Palahniuk, από το μυθιστόρημα του οποίου εμπνεύστηκε ο Fincher τη δημιουργία του φιλμ. Και φυσικά, δεύτερη σημαντική βοήθεια παίρνει απλόχερα απ' τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Καταρχήν ο Edward Norton, ηθοποιάρα, έχει δώσει διαπιστευτήρια και παλαιότερα και εδώ δίνει ακόμη μία μεγάλη ερμηνεία. Εν συνεχεία ο Brad Pitt. Νομίζω ότι -και- εδώ δίνει απαντήσεις. Έχει σχολιαστεί πολύ άσχημα, έχει (κατα)κριθεί άδικα και νομίζω ότι στο "Fight Club" αφήνει τα διαπιστευτήρια ενός ηθοποιού, με τα όλα του. Και φυσικά η Helena Bonham-Carter, που προσωπικά την έχω απολαύσει σε όλες τις ταινίες της που έχει τύχει να παρακολουθήσω. Πολύ ταλαντούχα και... μυστυριωδώς σέξι!

  Ο ανώνυμος αφηγητής λοιπόν (Edward Norton) πάσχει από χρόνια αϋπνία ενώ εργάζεται βοηθώντας ετοιμοθάνατους, κάτι που του δίνει ψυχική δύναμη αλλά και ένα νόημα στην κατά τον ίδιο άδεια ζωή του. Τυχαία θα γνωρίσει τον Τάιλερ (Brad Pitt), ο οποίος θα του συστηθεί ως "επαναστάτης ενάντια στην τρομοκρατία της βιομηχανικής καταπίεσης". Οι δυο τους θα ιδρύσουν το "Fight Club", μία λέσχη όπου διεξάγονται αγώνες πυγμαχίας με γυμνά χέρια μέχρι τελικής πτώσης!
 Χωρίς να το καταλάβουν οι δύο «συνέταιροι», παράνομες λέσχες όμοιες με αυτήν που ίδρυσαν θα ανοίγουν ασταμάτητα, σε κάθε γωνιά της πόλης. Ο "γιάπης" θα τρομοκρατηθεί, θα σκεφτεί να κάνει πίσω. Αλλά είναι ήδη αργά! Χωρίς να το ήθελε, έχει παγιδευτεί σε έναν κόσμο απομακρυσμένο, τρομακτικό, εφιαλτικό...

 Μέχρι να φτάσουμε στο εντυπωσιακά ανατρεπτικό φινάλε, από τα καλύτερα που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ στον κινηματογράφο!

 Ο Fincher δεν παίρνει θέση. Δεν "ονομάζει", δεν προτείνει λύσεις, δεν εξηγεί... Για αυτό τον λόγο άλλωστε η ταινία αυτή χαρακτηρίστηκε ως μία εκ των πλέον αμφιλεγόμενων ταινιών των τελευταίων χρόνων!
 Ταινία επαναστατική και ταυτόχρονα φασιστική, αναρχική και παράλληλα μηδενιστική, βίαιη και ρομαντική, καινοτόμος σε κάθε περίπτωση, ξεχωριστική, έξυπνη ιδέα, αλλά προσωπικά μου αφήνει την εντύπωση ότι ήθελε να πει περισσότερα από όσα εν τέλει κατάφερε!

Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι βρήκε τεράστια ανταπόκριση στο νεανικό κοινό. Ένα κοινό το οποίο ένεκα της ηλικίας, είναι περισσότερο ενθουσιώδες, βράζει το αίμα του, αλλά και επίσης είναι πολιτικά αναποφάσιστο, μπερδεμένο στη δημιουργία συνειδήσεων και διαμόρφωση απόψεων, ή ακόμη και συγχυσμένο...
Για αυτό το λόγο είναι κατανοητό να του αρέσει οτιδήποτε "επιτηδευμένο", "πιασάρικο", "εξυπνακίστικο", όπως είναι το Fight Club!

Υσ.: Αφού δεν μας τα εξηγεί ο Fincher, ας πω κάτι όπως το είδα εγώ: Νομίζω ότι τα μηνύματα της ταινίας είναι περισσότερο φασιστικά από επαναστατικά. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι οι διάφορες «επαναστάσεις» στις οποίες καταφεύγουν οι ήρωες, είναι μάλλον περισσότερο κάποια ανώριμα ξεσπάσματα που μάλιστα συνοδεύονται από ανήκουστες πράξεις βίας και φασιστικής νοοτροπίας! 
Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να διεκδικήσει κανείς το δίκιο του και φυσικά σημαντικότεροι λόγοι για να επαναστατήσεις!!


 Με βάση λοιπόν τα νοήματα που περνάει ή ορθότερα τον τρόπο με τον οποίο το κάνει, το "Fight Club" είναι «λίγο». Κινηματογραφικά πάλι πρόκειται για αριστούργημα. Σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες, μουσική, και ένα μοναδικό, ανατρεπτικό φινάλε. Όλα top!


 Βαθμολογία: 7,5/10